Malowana jaszczurka

Kilka postów temu pokazałam Wam namalowaną na kamieniu żabę (TU). Zapowiedziałam wówczas, że będą następne malowidła na kamieniach. Tym razem jest:
 
Jaszczurka

W ogrodzie była mała górka,

uwielbiała ją jaszczurka.

W pełnym słońcu się wygrzewała,

na pasikoniki sobie polowała.

Lecz koniki są niegłupie,

wcale nie chcą skończyć w zupie.

Opuściły małą górkę,

by ratować swoją skórkę.

A jaszczurka zbyt leniwa,

a w dodatku bojaźliwa.

Przytuliła się do kamienia,

by nie stracić słońca promienia.

Pomyślała: „Nie dla mnie ogrodowe chaszcze,

może coś samo wpadnie mi w paszczę.”

Kilka godzin nic nie jadła,

jakby schudła, cała zbladła,

jak jej kiszki marsza zagrały,

tak nogi same do ogrodu poleciały.

Jak się Wam podoba taka nietypowa prezentacja?

Lubię rymować. Pewnie dlatego, że wychowałam się na Brzechwie i Tuwimie. Również swoim dzieciom co wieczór czytałam ich wiersze i bajki. Do teraz znam wiele na pamięć. Może zauważyliście, że jeden z rymów zapożyczyłam właśnie od Jana Brzechwy. Zgadniecie, który i z jakiego wiersza?

Kilka słów o malowaniu na kamieniu.

Jaszczurka okazała się strasznie trudnym tematem, a kamień, który wybrałam jest bardzo porowaty. Nie szło mi najlepiej, ale się zaparłam. I chociaż nie jestem  do końca zadowolona z efektu, wiele się nauczyłam. Kto trochę wie o jaszczurkach zwinkach, to zauważył, że na moim kamieniu przysiadł tak naprawdę jaszczur, a nie jaszczurka, bo tylko samce mają częściowo zielone umaszczenie. Mam nadzieję, że pani jaszczurkowa wyjdzie ładniej. Będzie beżowo-brązowa, muszę tylko znaleźć kamień, na którym takie kolory ładnie się zaprezentują.

A tu zdjęcie jeszcze przed ostatecznymi poprawkami i lakierowaniem.

Żaba na nią patrzy podejrzanie...

Chyba je umieszczę w dwóch różnych końcach stawu. ;)

Pozdrawiam,

Edyta