Uzależnienie?

Znów to zrobiłam! Niby ot tak, weszłam do przypadkowego sklepu spożywczego po butelkę wody. Wchodzę, a tu, na samym wejściu ogromny, przepiękny stojak z … serwetkami! Aż mi się gębuszka uśmiechnęła, oczy błysnęły, a ręce zaczęły nerwowo trząść.  Stałam przy tym stojaku jak urzeczona. W końcu zniecierpliwiona ekspedientka odezwała się : „Pani się nie spieszy, proszę oglądać”. Myśli biegały mi po głowie: „W tym miesiącu kupiłam już kilka paczek, ale tu są takie piękności”. Byłam bardzo dzielna i w rezultacie wyszłam z dwiema, nowiuśkimi paczkami.

I co ja mam robić?  Na początku myślałam, że to zapał nowicjuszki i w końcu mi przejdzie, ale nie… ciągle to mam. Wchodzę do każdego „spożywczaka” i rozglądam się za serwetkami. Miejsca na nie już nie mam. Karton, w którym spoczywały, odmówił posłuszeństwa i rozszedł się po bokach. Przydałby mi się odwyk, ale jak to brzmi: „Mam na imię Edyta i jestem uzależniona od kupowania serwetek”. Niepoważnie, musicie przyznać, a z pewnych rzeczy nie powinno się żartować. Chyba jednak, będę musiała uporać się z problemem sama. Powinnam również pozbyć się kilku paczek, które już są w moim posiadaniu. Myślałam o candy p.t. „Oddam serwetki w zdolne ręce”.  Może w kwietniu (to dla mnie wyjątkowy miesiąc) uda mi się coś zorganizować.

Nie mam czasu na decoupage’owanie, więc wrzucę tylko zdjęcie puszeczki, która powstała w tzw. międzyczasie, troszkę od niechcenia.

Pozdrawiam Wszystkich uzależnionych od kupowania materiałów i tworzenia wyjątkowych rzeczyJ