Mini moss garden

 "Polacy nie gęsi i swój język mają", wiem, wiem. Jednak nie wiedziałam jak nazwać to, co zrobiłam. Zachwyciły mnie zdjęcia dekoracji na Pintereście, a wiadomo, że pochodzą zazwyczaj z zagranicznych stron, więc zapożyczyłam nazwę, tak jak kiedyś ktoś zapożyczył słowo "computer". ;)

Ja takie dekoracje nazywam "minikrajobrazami". Zachwycają mnie niezmiennie od jakiegoś czasu. Ponieważ większość rzeczy, które są potrzebne do wykonania takiego "ogrodu z mchu i paproci" (o, to też ładna nazwa) miałam pod ręką, zdecydowałam, że muszę ją zrobić. Paproć to odnóżka od mojej ulubionej nogi pająka, czyli Davallia tyermanii, kamienie i mech to ogrodowe znaleziska, ziemia, wiadomo, że zawsze jest w domu. Brakowało tylko naczynia - idealnej misy/patery. 

Nadarzyła się okazja i ją ulepiłam.

Dlaczego okazja? Po pierwsze kupiłam bambusową misę, którą uznałam za idealną formę. Po drugie, forma nie była jednak idealna, bo bez nóżek ulepiona misa się kołysała. Gdy dorobiłam nóżki zobaczyłam w tym dziele idealne naczynie dla mojego krajobrazu. Wystarczyło wybrać odpowiednie szkliwo. I tu znów przypadek/okazja, bo prowadząca nasze warsztaty ceramiczne chciała wypróbować wypał szkliw w wysokiej temperaturze i namówiła mnie na to, by misa brała udział w eksperymencie. W jej przypadku się powiódł, uważam, że efekt spatynowanego żelaza  jest cudny!

Niestety dwie pozostałe miski biorące udział w eksperymencie nie miały tyle szczęścia, więc nie są godne publikacji. ;)

Za to minikrajobraz czy mini moss garden (jak zwał, tak zwał) będzie ozdobą mojego wiejskiego salonu. W końcu mieszkam w lesie, mech i paprocie rosną wszędzie wokół, dlaczego nie miałyby rosnąć i w domu?

Pozdrawiam,

Edyta